Negentien keer Katherine - John Green ★★★
Korte inhoud
Colin Singleton is een zeventienjarig wonderkind dat ontzettend graag met zijn neus in de boeken zit en verzot is op het maken van anagrammen. Hij is niet zo bijzonder populair en heeft welgeteld één goede vriend, Hassan. Bovendien is Colin geobsedeerd door Katherines. Het is zelfs zo erg dat hij al negentien keer een relatie heeft gehad met meisjes die (toevallig!) allemaal Katherine heetten. Wanneer Katherine XIX het echter uitmaakt tijdens de zomervakantie, zit Colin in zak en as. Hassan is niet van plan zijn vriend als een wrak de vakantie te laten doorbrengen en neemt hem mee op roadtrip doorheen de Verenigde Staten. Ze stranden echter in Gutshot, waar Colin een wiskundige formule probeert te bedenken die al zijn liefdesrelaties kunnen verklaren.
Tijd en ruimte
Het verhaal vangt ab ovo aan. Colin is net gedumpt door Katherine XIX en maakt met Hassan in de zomervakantie een roadtrip om zijn verdriet te vergeten. De gebeurtenissen in het verhaal verlopen discontinu. Het verhaal wordt vaak onderbroken door flashbacks, waarin de liefdesgeschiedenis van Colin wordt verteld. De discontinue chronologie wordt bovendien in de hand gewerkt door de lay-out (bijvoorbeeld tussentitels) van het boek. Dit verhaal speelt zich af in een gemarkeerde ruimte. In het begin van het verhaal bevinden de hoofdpersonages zich in Chicago, hun woonplaats. Nadien brengt de roadtrip hen steeds zuidelijker de VS in en stranden ze in Gutshot, een kleindorpje in de staat Tennessee. Hoewel Gutshot een volledig fictieve plaats is, zijn er -naar eigen zeggen van de auteur- veel gelijkenissen met het dorp Skullbone waar diens grootmoeder opgroeide.
Hoofdthema
Het hoofdthema van het boek gaat over vriendschap. De lezer merkt dit al zeer snel op in het verhaal, want na de breuk met Katherine staat Hassan klaar om Colin op te vangen. Aanvankelijk heeft Colin geen zin om mee op roadtrip te gaan, maar Hassan weet hem na enkele minuten toch te overtuigen. Het lot zorgt ervoor dat ze in Gutshot terecht komen. Daar ontmoeten ze Lindsey en haar moeder Hollis. De jongens besluiten daar te blijven logeren en trekken dag in dag uit met elkaar op. Lindsey en Colin krijgen een steeds hechtere band die Colin zelfs in staat stelt om zijn liefdesverdriet te vergeten.
Appreciatie
Het was even wennen aan de schrijfstijl van de auteur. Het verhaal wordt zeer vaak onderbroken door voetnoten die een aanvulling zijn op gedachtespinsels van Colin. Hij vertelt namelijk een verhaal, maar springt dan van de hak op de tak over naar een ander onderwerp. Voor de lezer is dat soms even moeilijk om te volgen. De voetnoten die aangebracht zijn, brengen de lezer op de hoogte van een overvloed aan algemene weetjes die in Colins hoofd zitten. Naast de voetnoten komen er ook wiskundige formules en grafieken aan bod. Voor mij zijn die wiskundige formules volstrekt onbegrijpelijk, maar het maakt wel duidelijk hoezeer Colin bezig is met het uitvinden van een theorema waarbij hij al zijn mislukte relaties wil verklaren. Hoewel ik de humor en het belang van die formules voor het verhaal inzie, begrijp ik er absoluut geen snars van (al vermoed ik dat dit ook niet de intentie is van de auteur, anders had hij wel een wiskundige verhandeling geschreven in plaats van een literair boek). Aanvankelijk vond ik die formules en voetnoten overbodig, maar hoe verder ik in het verhaal kwam, des te beter ik het begreep. Bovendien schrijft John Green op zo’n humoristische manier dat het niet gaat vervelen.
Ik vond het een leuk, vlot boekje. Het behoort net zoals Het huis van eb en vloed van Ed Franck tot het young adult genre omdat je een psychologische en emotionele groei van het hoofdpersonage meemaakt. Alleen sprak dit boek me meer aan, omdat ik me hier iets beter in het verhaal kon vinden. Daarom heb ik het boek ook drie sterren gegeven. Het liefdesverdriet van Colin is uiteraard geen pretje, maar de auteur slaagt er in (zonder dit tienerprobleem belachelijk te maken) de lezer te overtuigen dat liefdesverdriet volstrekt normaal zijn en dat veel jongeren hier mee worstelen. Ik zou het boek daarom zeker willen aanraden aan jongeren om dit te lezen, al heb ik mijn bedenkingen dat dit bij leeftijdsgenoten even goed in de smaak zou vallen.