Het huis van eb en vloed - Ed Franck ★★
Korte inhoud
Dit boek van Ed Franck vertelt het verhaal van Manouk, een meisje van zestien jaar, dat een ongelukkige thuissituatie heeft. Haar ouders leven wel samen, maar voelen geen liefde meer voor elkaar. Hierdoor zijn er vaak spanningen thuis en heerst er een kille sfeer. Manouk kan er niet meer tegen en grijpt elk excuus aan om zoveel mogelijk tijd van huis door te brengen. De plaats waar ze het liefst naartoe gaat is de oude abdij. Hier kan ze naar hartenlust dromen en haar gevoelens neerschrijven in haar schrift. Op een gegeven moment leert ze daar de jonge, knappe Arne kennen en hoewel ze moeite heeft zich open te stellen voor anderen, wordt ze stilaan verliefd op hem. Maar ook Arne draagt een geheim met zich mee en is niet van plan daar iets over te vertellen tegen Manouk.
Tijd en ruimte
Wat de tijd betreft, krijgt de lezer geen precies jaartal, maar hij kan uit een paar zinnen wel afleiden dat het zomervakantie is, bijvoorbeeld: “Je gaat toch nog naar school? Welke?” – “Naar het laatste jaar van het lyceum, na de vakantie”. Het verhaal vangt bovendien ab ovo aan, want Manouk ontmoet Arne dan pas voor het eerst en nadien verlopen de ontmoetingen en gebeurtenissen continu.
Er zijn verschillende soorten ruimten terug te koppelen aan het verhaal. Ten eerste speelt het verhaal zich af in een geografische ruimte, al krijgt de lezer enkel een omschrijving van de buurt waarin Manouk woont zonder ergens een straatnaam te noemen. Ook maakt Ed Franck gebruik van een symbolische ruimte, namelijk de abdij. Een abdij wordt over het algemeen gekenmerkt door de mystiek, de natuur en de stilte en dat is nu precies wat Manouk nodig heeft. De abdij staat dus symbool voor de gevoelens van Manouk, want zij is op zoek naar rust om haar gedachten neer te pennen en net zoals een abdij haar geheimen gesloten houdt voor het grote publiek, houdt ook Manouk haar gedachten voor de anderen verborgen.
Hoofdthema
Het hoofdthema van dit verhaal gaat over de jongere die op zoek is naar zijn eigen identiteit. Het verhaal legt heel hard de nadruk op de gevoelens en gedachten van Manouk. De lezer komt alles over haar te weten, omdat zij haar gedachten en gevoelens in haar dagboek neerschrijft. Opvallend is ook de psychologische groei die het hoofdpersonage doormaakt. Aanvankelijk is Manouk een gesloten meisje. Ze deelt haar gevoelens alleen met zichzelf. De komst van Arne brengt hier echter verandering in, want Manouk bloeit stilletjes aan open en durft haar gevoelens met Arne te delen, al krijgt ze vaak het deksel op de neus. Op het einde van het verhaal is het alsof Manouk eindelijk alles op een rijtje heeft gezet: ze heeft veel nagedacht en kan nu de dingen die haar bezighouden gemakkelijker loslaten.
Appreciatie
Het boek op zich is zeker niet slecht, al is het niet het genre dat ik graag lees. Het is een boek dat gericht is op de leefwereld van tieners en de problemen die zij vaak ervaren. Deze periode ligt in mijn eigen leven al even achter me en ik vind het moeilijk om me hier in terug te vinden. Ik vermoed dat als ik het boek op zestienjarige leeftijd gelezen had, ik het een betere score had gegeven. Bovendien schrijft Ed Franck in een zeer poëtische taal die ik niet altijd even goed begrijp. Op zich heel mooi verwoord, maar soms vraag ik me dan wel af of dit echt nodig is. Uiteraard is dit een zeer persoonlijke visie en kan ik het zeer goed begrijpen dat andere lezers hier een volstrekt andere mening over hebben.
Wat ik wel heel mooi aan het boek vind, zijn de plaatsbeschrijvingen. Het kostte me weinig moeite om me de plaatsen voor de geest te halen. De abdij in al zijn rust en schoonheid zou ook voor mij een plaats zijn waar ik graag zou willen vertoeven. Ook het ‘huis van eb en vloed’ heeft Ed Franck zeer treffend uitgewerkt. Ik moest hierbij onwillekeurig aan het begijnhof in Lier denken. Die kleine huisjes die er staan, kunnen regelrecht uit het verhaal van Ed Franck komen.
Kortom vond ik het wel een goed verhaal, maar het is niet het boek dat ik zou ontlenen in de bibliotheek, vandaar dat ik het slechts twee sterren heb gegeven. Ik besef echter al te goed dat dit boek tot het young adultgenre behoort en dat er een breed publiek voor te vinden is. Zo leent dit boek zich perfect om in een klas te bepreken. Sommige tieners zullen zich heel gemakkelijk in de situatie herkennen, andere leerlingen zullen het dan weer niets vinden. Gelukkig zijn er nog andere gelijkaardige verhalen die deze jonge lezers wel weten te overtuigen.