Allemaal willen we de hemel - Els Beerten    ★★★★

Korte inhoud

Het is WOII. Jef en Ward zijn zeventien en zitten in hun laatste jaar van het secundair onderwijs. Naast het feit dat beide jongens graag een held willen worden, delen ze ook eenzelfde passie voor muziek. Ze spelen samen in de fanfare ‘Ons Verlangen’ en het duurt niet lang vooraleer Ward een relatie begint met Renée, de zus van Jef. Ondertussen worden de Russen aan het oostfront steeds sterker, zodat de Duitsers de Vlaamse jongens aansporen zich bij het leger aan te sluiten. Ward voelt zich geroepen en wil graag zo snel mogelijk vertrekken, tot groot verdriet van Jef en Renée. Een dramatische gebeurtenis zorgt er bovendien voor dat Ward niet langer welkom is …

Tijd en ruimte

De historische tijd waarin het verhaal zich afspeelt is WOII, meer specifiek van 1943 tot 1947. Het verhaal begint echter in de jaren 60 waarin enkele hoofdpersonages samenkomen op een begrafenis. Vanaf dat moment gaat de lezer terug in de tijd en belandt hij in 1947. Ook nadien zijn er nog veel flashbacks en flashforwards, want er wordt continu gewisseld tussen de jaren 43, 45 en 47. Deze jaartallen worden in het begin van een hoofdstuk weergegeven, zodat de lezer de gebeurtenissen in de juiste chronologie kan plaatsen. Het is dus duidelijk dat de auteur gekozen heeft voor een discontinue opbouw van het verhaal.

De ruimte is geografisch: een dorp in de provincie Limburg. Welk dorp dat precies is, wordt niet nadrukkelijk vermeld, maar het ligt in de buurt van Hasselt, want Renée pendelt vaak met de tram van haar dorp naar de muziekacademie in Hasselt. 

Hoofdthema

Hoewel het verhaal zich afspeelt tijdens WOII, is dit toch niet het belangrijkste thema van het boek. Naar mijn mening wil de auteur vooral de vriendschap en liefde tussen de verschillende hoofdpersonages belichten. Doordat de auteur in elk hoofdstuk een ander personage aan het woord laat, krijgt de lezer daadwerkelijk een inkijk in de gedachten en gevoelens van de verschillende personages. Vaak is de lezer sneller op de hoogte van de gebeurtenissen en heeft hij een voorsprong op de personages zelf.

Appreciatie

Ondanks het feit dat het een dik boek is, gaat het geen minuut vervelen. De auteur hanteert een vlotte schrijfstijl waardoor ik het boek in een mum van tijd had uitgelezen. Wat ik erg leuk vind aan het boek is dat de auteur verschillende personages aan het woord laat. In bijna elk hoofdstuk is er iemand anders aan de beurt. Jef, Renée, Ward en Remi geven allen hun eigen versie van de feiten en vertellen wat ze denken of voelen. Bovendien vind ik dat de auteur erin geslaagd is om haar personages zeer veel karakter te geven.

De passages waarin de Remi aan het woord is, vind ik schitterend. Remi is het tien jaar oude broertje van Jef en Renée. In tegenstelling tot zijn grote broer en zus is hij nog niet zo goed op de hoogte van de gebeurtenissen en heeft hij nog een kinderlijke kijk op de zaken. Volgend voorbeeld verduidelijkt wat ik bedoel: “Sta op, neem je bed op en wandel, zei Jezus. Maar ik ben Jezus niet. Jef zal platliggen van het lachen als ik doe of ik Jezus ben. Hij zal zeggen: het is de kleine in zijn kop geschoten. […] Maar ik denk het toch: sta op en wandel, sta op en wandel (niet van dat bed, zijn bed mag hij laten staan).”

Hij wordt door de auteur zo onschuldig en lief neergezet en vormt zo een groot contrast met setting van het boek, namelijk WOII en al de verschrikkingen die het met zich heeft meegebracht. Hoewel het verhaal op zich niet vrolijk is, is Remi met zijn uitspraken erin geslaagd om mij aan het lachen te brengen.

Ik geef het boek vier sterren, omdat het vlot geschreven is en omdat het heel gemakkelijk is om je in het verhaal in te leven. Het is duidelijk dat de auteur zeer veel onderzoek heeft gedaan naar het onderwerp en dat merk je in kleine details zoals het leven van de oostfrontstrijders, de haat tegenover Duitsers etc. Misschien dat een tikkeltje meer spanning voor een vijfde ster had gezorgd, maar uiteindelijk was dat niet hetgene waar het verhaal om draaide. Allemaal willen we de hemel is opnieuw een boek dat ik sterk wil aanraden en dat zowel jong als oud kan bekoren. En zoals ik reeds heb aangehaald hoeft de dikte van het boek de lezer niet af te schrikken, want het leest als een trein.